IMG_3150


Van wie zijde gij er een - Karel van Koppen


Van wie zijde gij er een…in het platform Toegankelijk West Betuwe?

De vraag ‘Van wie zijde gij er een? Is mij nooit gesteld. Integendeel. Waar ik me in mijn geboorte - (1945) – plaats Delft ook vertoonde, steeds werd gezegd: “Dat is er eentje van Van Koppen, dat kun je wel zien.” Als jochie vond ik dat al heel vervelend, en nu nog steeds.

Ik ben Karel van Koppen en ben wie IK ben en dat hoeven ze niet voor me in te vullen op grond van mijn achternaam.

Sinds 1977 woon ik in Geldermalsen. Maar ik ben en blijf import. Het behalen van het certificaat ‘Inburgeren (met een knipoog naar de minister)’ bij Stroomhuis Neerijnen veranderde daar niets aan. Evenmin als het toneelspelen bij Toneelgroep Elckerlyc. Evenmin als meeschrijven aan een cultuurnota van de Gemeente Geldermalsen. Evenmin als deelnemen aan de Werkgroep Toerisme en Recreatie van die gemeente. Evenmin als het voorzitter en programmamaker zijn van de lokale omroep RTV Betuwe, voor velen nog ‘de LOGO’. Evenmin als schrijven voor de Zakengids. Evenmin als bestuurslid zijn bij NUT Geldermalsen Import dus, maar na een vakantie ben ik pas ‘thuis’ als ik even over het Marktplein en door de Geldersestraat heb gelopen.


In 1977 ben ik met vrouw en twee kinderen in Geldermalsen neergestreken. Nummer 3 kwam in 1979. Vanuit Geldermalsen op en neer naar Utrecht voor mijn werk als hoofd voorlichting bij het Nationaal Orgaan Zwakzinnigenzorg en vanaf 1983 tot mijn pensioen in 2004 op en neer naar Amsterdam voor mijn werk als plv. hoofd Voorlichting en PR bij KWF Kankerbestrijding. Voor beide functies moest ik ook vaak naar uithoeken van het land. De centrale ligging van Geldermalsen was dus ideaal.

Eenmaal gepensioneerd, kwam ik in contact met de Continentie Stichting Nederland (CSN). Daar heb ik geleerd dat er veel wordt gelachen om plasproblemen, maar dat het lachen je snel vergaat als je ermee te maken krijgen. Via CSN kwam ik in contact met de Maag Lever Darm Stichting (MLDS). Veel aandoeningen waar die zich voor inzet, bezorgen mensen problemen met ontlasting. Evenmin iets om te lachen. Ook leerde ik dat een op de vijf mensen in ons land vaak of altijd thuisblijft uit angst buitenshuis niet snel genoeg een wc te kunnen bereiken. Vergeleken met het buitenland is het in Nederland schandalig slecht gesteld met openbare toiletten. Daarom heeft de MLDS besloten alle organisaties met leden die dringend een toilet nodig kunnen hebben, - van ANWB tot patiëntenverenigingen - bijeen te brengen in een zogeheten ‘Toilet-alliantie” om samen dit probleem aan te pakken. Als landelijk motto is gekozen voor ‘Iedere WC Telt”

Voor mij aanleiding ook in West Betuwe de schouders te zetten onder meer openbare toiletten. Zo is – met steun van Gemeenteraad en Gemeente – de werkgroep ‘Iedere WC telt, ook in West Betuwe’ ontstaan. De Werkgroep is onderdeel van het Platform Toegankelijk West Betuwe. Doel van de Werkgroep is in West Betuwe zoveel mogelijk publiektoegankelijke toiletten te krijgen. Ze staan vermeld in de gratis Hoge Nood-app. Daarmee kun je altijd - waar in Nederland je ook bent – het dichtstbijzijnde publiektoegankelijke toilet vinden dat op dat moment open is. Icoontjes geven aan voor wie het toilet geschikt is, bijvoorbeeld ook voor rolstoelgebruikers. Vooral voor mensen met buik- en/of blaasaandoeningen is de app een uitkomst. Maar zeg nou zelf, we hebben allemaal toch wel eens hoge nood. Dus meer publiektoegankelijke toiletten zijn voor iedereen ‘hoognodig’.

En mocht ik van iemand de vraag krijgen ‘Van wie zijde gij er een?’, dan is mijn antwoord voortaan: van de vrijwilligers van de Werkgroep ‘Iedere WC telt, ook in West Betuwe’