324087249_575089447795589_6590199929530713378_n


Van wie zijde gij er een - Sonja Hoogakker – van der Toolen


Van wie zijde gij er een……. in het platform toegankelijk West Betuwe?

Ik ben Sonja Hoogakker – van der Toolen, 52 jaar.
Dochter van de oude fietsenmaker van Deil.
Al 25 jaar getrouwd met mijn grote liefde Henk en trotse moeder van een zorgzame dochter, Sanne van 23 jaar en een sportieve zoon, Corné van 21 jaar.
Ik ben in Deil geboren en ben op 4 jarige leeftijd verhuisd naar Leerdam, waar ik mij schooltijd heb doorgebracht. Op mijn 17e ben ik met mijn ouders gelukkig weer terug verhuisd naar Deil.
Op mijn 27e ben ik getrouwd met Henk en hebben we zelf een huis gekocht in Deil, hier wonen we nu nog steeds. Eigenlijk willen we nooit meer weg uit Deil. Het is een geweldig dorp waar iedereen elkaar nog kent en klaar staat voor elkaar.

In 2010 ben ik uitgegleden in de sneeuw en met mijn hoofd op het asfalt terecht gekomen. Dit veroorzaakte een hersenkneuzing waardoor ik hersenletsel opliep. Ik moest heel veel weer opnieuw leren, zoals; praten, lezen, schrijven, rekenen, lopen enz. Dit werd een proces van vele jaren, en helaas door een complicatie in 2018 zit ik nu definitief in een rolstoel.

Vanaf dat moment liep ik tegen de uitdagingen voor een roller aan. In onze maatschappij is nog heel veel niet goed toegankelijk voor mensen met een beperking. Denk hierbij aan stoepen die te smal te zijn, Lantaarnpalen die midden op de stoep staan, wegen die te schuin lopen, te hoge stoepen waar je moeilijk op en af kan komen, te steile hellingen, te drassige paden enz.
Maar ook openbare gebouwen die niet aangepast zijn zoals; het niet binnen kunnen komen vanwege een trap, te smalle deuren, het ontbreken van een lift, geen invalide toilet aanwezig enz.
Uit eten gaan is een echte uitdaging, je moet van te voren veel navragen of het restaurant wel toegankelijk is en zelfs dan stoot je nog wel eens je neus omdat de term toegankelijkheid niet altijd goed begrepen wordt. Dan is er bijvoorbeeld wel een invalide toilet, maar die is op de 1e verdieping en er is alleen een trap…

In het voorjaar van 2021 werd ik gevraagd om bij het Platform Toegankelijk West Betuwe te komen.
Wat een leuke kans om met mensen met dezelfde passie wekelijks in een zoom meeting onze gedachten, acties en emoties uit te wisselen. Als platform staan we nauw in contact met de gemeente West Betuwe en geven we gevraagd en ongevraagd advies. De samenwerking hierbij is top. Ik heb echt het gevoel dat we hier echt gezien en gehoord worden. Heel vaak sluiten er bij de zoomsessies ook gasten vanuit onze gemeente aan of gasten vanuit andere gemeentes. Het is heel fijn om hier ervaringen met elkaar te delen en samen te proberen om de gemeente West Betuwe toegankelijker te maken voor iedereen.
Omdat we in het platform zitten met mensen met verschillende beperkingen kunnen we ook veel van elkaar leren. Verder vind ik het heel prettig dat we bij sommige nieuwbouw projecten ook gevraagd worden om advies te geven. Op deze manier kan er tijdens het maken van de eerste bouwplannen al rekening gehouden worden met goede toegankelijkheid. Ook gaan we bij opening van nieuwe winkels zelf langs om de toegankelijkheid te testen en onze advies te geven voor eventuele verbeterpunten.

Binnen het platform richt ik mijn ervaringsdeskundigheid vooral op het toegankelijk sporten en bewegen, omdat ik vind dat iedereen moet kunnen sporten en omdat ik merk dat bewegen belangrijk is voor je gezondheid en om je goed te voelen. Verder wil ik me inzetten voor toegankelijke beweegroutes en zit ik in de werkgroep van iedere wc telt, om meer toegankelijke toiletten te krijgen.

Ik ben er van overtuigd dat we met elkaar veel kunnen bereiken op het gebied van toegankelijkheid door mensen ervan bewust te maken. Vaak is het geen onwil dat bepaalde dingen niet gerealiseerd zijn maar juist onwetendheid. Hier valt denk ik nog een grote slag te slaan.